Republika Santanii i Burgii

TOM I

Kiedy powstawało państwo, zostało utworzone forum. Została stworzona Rada Regencyjna, w składzie Rutzeldorf-Rutzeldorf. Kiedy Martin Rutzeldorf popełnił samobójstwo, przybyłem ja - Cristian Flachbett - na zaproszenie mego ojca - Michaela Amadeusza Rutzeldorfa. Zostałem od razu członkiem Rady Regencyjnej jako zastępca zmarłego brata mego ojca, a mego wuja. Potem do kraju doszło kilka osób. Zostały rozpisane wybory na króla, tak jak przewidywała to konstytucja. Kandydatem byłem ja, a także mój ojciec. Gazety pisały: "Walka o tron", "Bójka syna z ojcem", "Co dalej", "Kto królem?".... Miałem duże szanse na zwycięstwo. I tak wygrałem wybory na króla i zostałem pierwszym w historii SiB [forumowej, że tak powiem] władcą. Żałuję, że wygrałem. Gdyby wtedy losy i procenty się odwróciły, pozamieniały, gdyby wtedy to mój ojciec wygrał z 70-procentowym poparciem, a nie ja, SiB było by zupełnie innym krajem. Te kilka miesięcy moich rządów to stracony czas. To czas ciągłych kłótni i afer, zero rozwoju, wciąż stanie w miejscu. Czym się tu szczycić? Traktatem z ZSKHiW? A może wybudowaniem Hali Narodowej? Wtedy marzyłem o zwycięstwie, o chwale, o moich silnych, mądrych rządach niczym król Salomon. Byłem wtedy młody i ślepy. Teraz też jestem, ale nie jestem ślepy. Okuliści [M.A.Rutzeldorf, B.Ajattelu, B.Ugledan, R.Almonde i inni] pomogli mi przejrzeć na oczy. Teraz jestem Ministrem Kultury i Sportu, burmistrzem Burgiogradu, politykiem nie liczącym się już tak bardzo jak kiedyś. Dziękuję tym wyżej wymienionym za nałożenie tych okularów. Przepraszam, że dziś musimy nadrabiać moje rządy. Jeszcze do niedawna sądziłem, że moje decyzje były mądre, sprawiedliwe, uczciwe, rozsądne. Teraz już wiem - moje decyzje były jednym wielkim fiaskiem, jeśli tak mogę powiedzieć.

Ciąg dalszy w następnym tomie.